برخی از داروهای دیابت ممکن است به کاهش مشکلات جدی کلیوی کمک کنند

 29آوریل 2020- مطالعه ی منتشر شده درBMJ ، نشان می دهد استفاده از مهارکننده های کوترانسپورتر گلوکز سدیم 2 (SGLT2)  که برای معالجه دیابت نوع 2 بکار می رود، ممکن است به کاهش خطر مشکلات جدی کلیوی کمک کند.

این یافته ها، شواهد بیشتری را در حمایت از استفاده از مهار کننده هایSGLT2 در طیف گسترده ای از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ارائه می دهد.

دیابت نوع 2 علت اصلی نارسایی کلیوی است. کارآزمایی های بالینی نشان داده اند که مهارکننده هایSGLT2 ، از عملکرد کلیه ها در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 محافظت می کنند، اما تأثیر آنها بر حوادث جدی کلیوی در بیماران بطور بالینی در "دنیای واقعی" نامشخص بود.بنابراین یک تیم بین المللی از محققان تصمیم گرفتند ارتباط بین استفاده از مهار کننده هایSGLT2 و خطر بروز حوادث جدی کلیوی را با استفاده از داده های بالینی معمول ارزیابی کنند.

آنها از داده های ثبت ملی در سراسر کشور سوئد ، دانمارک و نروژ از سال 2013-2018 استفاده کردند تا میزان مصرف مهار کننده هایSGLT2 را با گروه دیگری از داروهای دیابت به نام مهار کننده های دیپپتیدیل پپتیداز 4(DPP-4) مقایسه کنند.

محققان از اطلاعات نسخه های خریداری شده برای شناسایی 2987 کاربر جدید مهار کننده هایSGLT2  و 29887 کاربر جدید مهارکننده های دی پپتیدیل پپتیداز -4 (میانگین سنی 61 سال) استفاده نمودند.

سوابق بیمارستانی و آمار مرگ و میر برای وقایع جدی کلیوی به طور متوسط برای مدت ​​دو سال پیگیری، استخراج و بررسی شد. این وقایع شامل درمان جایگزینی کلیه، مرگ به دلایل مشکلات کلیوی و بستری در بیمارستان برای حوادث کلیوی بود.

محققان دریافتند که در مقایسه با مهارکننده های DPP-4، استفاده از مهارکننده هایSGLT2 با کاهش خطر بروز حوادث جدی کلیوی همراه است (2.6 واقعه در هر 1000 سال- شخص[1] در مقابل 6.2 واقعه در هر 1000 سال -شخص).این مساوی است با اختلاف 3.6 حادثه ی کلیوی کمتر در هر 1000 سال-شخص یا 58 درصد خطر نسبی کمتر برای بروز حوادث کلیوی با مهار کننده های SGLT2.

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که کاهش خطر نسبی بروز حوادث کلیوی در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی و بیماری مزمن کلیه(CKD) بیشتر است.

این یک مطالعه مشاهده ای است، بنابراین نمی تواند یک رابطه ی علی و معلولی را ارائه دهد، و محققان به برخی محدودیت های مطالعه مانند اتکا به داده های نسخ پزشکی و سوابق بیمارستانی اشاره می کنند، که ممکن است بر صحت نتایج آنها تأثیر گذاشته باشد.

علاوه بر این، به این دلیل که این مطالعه در کشورهای اسکاندیناوی انجام شده است، یافته های آن ممکن است در مورد سایر جمعیت ها و سیستم های مراقبت های بهداشتی دیگر صدق نکند.

با این حال، آنها می گویند که در این تجزیه و تحلیل با استفاده از داده های ملی این سه کشور، استفاده از مهار کننده های SGLT2، در مقایسه با مهار کننده های DPP-4، با کاهش قابل توجه خطر وقایع جدی کلیوی همراه بوده است.

این یافته ها نتیجه آزمایشات تصادفی قبلی را تکمیل می کنند، و نتیجه می گیرند که مهار کننده هایSGLT2 ، ممکن است خطر بروز حوادث جدی کلیوی را کاهش دهد.

نتایج حاصل از این مطالعه که به خوبی طراحی شده بود، مطابق با تحقیقات قبلی است و شواهد جدیدی را به شواهد قبلی افزوده است. به نظر می رسد مهارکننده های SGLT2 از مهارکننده های DPP-4 در بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی یا بدتر شدن آن هستند، بهتر عمل می کنند.

محققان اظهار داشتند که با وجود نقاط قوت این مطالعه دلایلی برای احتیاط در تفسیر این نتایج وجود دارد.آزمایش های اضافی در محیط های واقعی و جمعیت های متنوع تر، می تواند حمایت بیشتری برای دسترسی گسترده تر به این داروها، نه تنها در کشورهای با درآمد بالا، بلکه همچنین در کشورهایی با درآمد پایین که بار بیماری کلیوی به طور نامتناسبی در آنها زیاد است، فراهم کند.

همچنین در یک مقاله ی تحلیلی که امروز بهمراه این مقاله منتشر شده است، محققان خاطرنشان کردند که مهار کننده هایSGLT2 ، از زمان تصویب چندین اخطار ایمنی جدی دریافت کرده اند، اما تعداد، زمان و قدرت این ارتباطات ایمنی بین سازمانهای نظارتی آمریکایی، استرالیایی، کانادایی و اروپایی متفاوت است.این مقاله خواستار شفافیت بیشتر در تصمیم گیری شد تا مسئولیت پذیری سازمان های نظارتی و صنعت بیشتر گردد و انتخاب های آگاهانه تری انجام شود.

منبع:

BMJ, 2020; m1186 DOI: 10.1136/bmj.m1186

https://www.sciencedaily.com/releases/2020/04/200429191849.htm